Xavier De Baere

Stel de vraag "Bestaat God?" aan een gelovige.
Hij zal zonder aarzelen "Ja" antwoorden.
Waarop je het volgende zegt:
"Bestaan" heeft altijd te maken met "existentie", "existentie" in tegenstelling tot "essentie".
Existentie staat voor het filosofische "Worden", voor het "Veranderlijke", het relatieve.
Essentie staat voor het filosofische "Zijn", voor het "Eeuwige", het absolute.
Bestaat God?

De gelovige kan "God" moeilijk degraderen tot het relatieve, dan was het geen God meer.
Zijn geloof zou uitmonden in een tegenstelling: het absolute is relatief.
Dus zit er niets anders op dan de betekenis van het woord "bestaan" te contesteren.
Maar ook dat is problematisch.
Het "Bestaan" als het eeuwige.
Het geloof herleid tot een pleonasme: Het absolute is absoluut.

Lachen met een gelovige is als een boemerang.
Stel de vraag "Bestaat de werkelijkheid?"
Hij zal zonder aarzelen "Ja" antwoorden.
Waarop je het volgende zegt:
"Bestaan" heeft altijd te maken met "essentie", "essentie" in tegenstelling tot "existentie".
Existentie staat voor het filosofische "Worden", voor het "Veranderlijke", het relatieve.
Essentie staat voor het filosofische "Zijn", voor het "Eeuwige", het absolute.
Bestaat de werkelijkheid?
Je kan kiezen voor een relativisme: de werkelijkheid is relatief.
Je kan kiezen voor een absolutisme: de werkelijkheid is absoluut.
Er is geen tussenweg. Een woord heeft een betekenis, een betekenis die niet verandert in de loop van het gesprek.

 "Wanneer een relativist zegt 'alles is relatief', dan kan hij daarmee bijvoorbeeld bedoelen dat alles relatief is ten opzicht van de gemeenschap waarin men leeft. Daarmee bedoelt hij dan dat uitspraken als 'dit is mooi' of 'dit is goed' afhankelijk zijn van wat in zo'n gemeenschap onder 'mooi' en 'goed' worden verstaan. Iedere gemeenschap heeft over 'mooi' en 'goed' dan eigen opvattingen, en er bestaat niet iets absoluuts goeds of moois. Wanneer een relativist daarom zegt dat alles relatief is, en hij bedoelt daarmee dat alles relatief is ten opzichte van een gemeenschap, dan hoeft dat geen probleem te zijn, zolang hij zich er maar bewust van is, dat zijn eigen uitspraak uit een bepaalde gemeenschap afkomstig is, en niet voor iedereen overtuigend zal zijn."
http://nl.wikipedia.org/wiki/Relativisme

Daar is geen speldje tussen te krijgen dames en heren.
Ik geef me dan ook gewonnen en ik buig dus deemoedig het hoofd voor zoveel wijsheid beste lezers.
Ik staak daarmede de strijd en ik vervoeg mij bij het meesterschap van de waarlijke denkers.
Voortaan zal u in mij een bondgenoot vinden van het ware geloof.
En vol trots in mijn hartje wil ik dan ook van de daken schreeuwen, en ja waarom niet, vergezeld van een eenvoudig doch welgemeend tapdansje:

Tak tak tak
takkerdetaktak
Tak tak

Het absolute bestaat.

Hélène Passtoors

Aforismen

Het is een akelige gedachte dat een waarheidscommissie de waarheid zou openbaren.
Zuid-Afrikaans Waarheids- en Verzoeningscommissie: is het niet Waarheid of Verzoening?

http://www.demorgen.be/dm/nl/990/Buitenland/article/detail/1660458/2013/06/29/Belgische-biecht-30-jaar-later-rol-in-bloedige-ANC-aanslag-op.dhtml

Voor het ANC van Nelson Mandela streed in de jaren tachtig ook Hélène Passtoors, een Belgische moeder van vier. In een openhartig gesprek met De Morgen vertelt Passtoors vandaag hoe ze mee verantwoordelijk was voor de dodelijkste aanslag uit de geschiedenis van het ANC.

Bij de zogenoemde Kerkstraat-bomaanslag in Pretoria vielen op 19 mei 1983 negentien doden en circa tweehonderd gewonden. Passtoors (71) ontkende destijds alle betrokkenheid. In werkelijkheid was haar aandeel in deze operatie groot. Zo deed ze het prospectiewerk, en reed ze met de bomauto vol explosieven van Swaziland naar de plek van de aanslag. Passtoors ging bijna vier jaar achter de tralies op beschuldiging van terrorisme.

De impact van de aanslag was volgens Passtoors echter veel groter dan voorzien. "De bom was door een technische storing te vroeg afgegaan", vertelt ze vandaag. "Daardoor zijn er behalve militaire ook burgerslachtoffers gevallen. Bovendien hadden we de kracht van de explosieven wat onderschat. U moet weten: het was de allereerste autobom van het ANC."

In het interview vertelt Passtoors nog hoe ze, ondanks de heldenstatus die ze in ons land genoot, jarenlang gekweld werd door twijfels. "De volgende dag heb ik tv-beelden van de aanslag gezien. Dan besef je nog meer dat je meegewerkt hebt aan de oorlog in al zijn afschuwelijkheid. Ik heb er nog jaren nachtmerries van gehad. En twijfels. De vraag of deze aanslag wel gerechtvaardigd was, bleef me al die tijd bezighouden.

"Pas in 2001 heb ik die hele kwestie kunnen loslaten. In dat jaar heeft de Waarheidscommissie me amnestie verleend. De Commissie oordeelde dat het een aanval was op een militair doelwit, het hoofdkwartier van de luchtmacht. De aanval was niet gericht op burgers. De getuigenis van een kolonel die als gevolg van de aanslag blind was geworden, was daarbij cruciaal. Hij heeft zelf aan de Commissie, dus in het openbaar, gezegd dat het een aanval op een militair doelwit was, en dat het om die reden een legitieme aanval was."
http://nl.wikipedia.org/wiki/Zuid-Afrikaanse_Waarheids-_en_Verzoeningscommissie

Filip Jordens

Ik ben op zoek naar mensen die menen dat het absolute relatief wordt.

Soms is dat niet geheel duidelijk.
Het is niet omdat een uitspraak in die richting wijst, dat het ook effectief zo is.

"Pour moi ; Dieu ce sont les hommes. Et un jour ils le sauront ."
Jacques Brel.

Er is alleen maar passie.
Soms is dat geheel duidelijk.



"Quand on n'a que l'amour
Pour unique raison
Pour unique chanson
Et unique secours "
Jacques Brel. 

Phoebe Buffay

Ik geloof in God.
Ik geloof in evolutie.

Wat is het verschil tussen beide?
Er is geen verschil. Beide "ikken" zijn er van overtuigd dat de omgekeerde stelling minderwaardig is.

Hannah Arendt

 http://www.demorgen.be/dm/nl/2462/Standpunt/article/detail/1648195/2013/06/08/Onze-jongens-in-Syrie.dhtml

Hallucinant, een ander woord is er niet voor. Niet voor het filmpje waarin te zien en te horen is hoe 'onze jongens in Syrië' iemand onthoofden, en al zeker niet voor de inhoud van een politierapport waarop deze krant de hand kon leggen. Want politiediensten hebben natuurlijk de heilige strijders uit België en Nederland gevolgd en gescreend, en ook veel van hun telefoons afgeluisterd.

Wat daaruit blijkt is haast het beeld van gehersenspoelde religieuze fanatici, die er mentaal in geslaagd zijn hun tegenstanders te dehumaniseren tot objecten, wier enige lotsbestemming een zo wreed mogelijke uitroeiing is. "Of dat nu met een kalasjnikov of een mes gebeurt, wat maakt het uit", zegt een van hen. "Dat zijn toch maar sjiieten en alawieten, die moeten dood."

Het is haast identiek met de houding waarmee de Rwandese genocide kon worden uitgevoerd, het is de psychologie van Srebrenica waar de Serviërs de moslims tot slachtoffer maakten, eigenlijk is het de psychologie waarmee de holocaust kon worden uitgevoerd. Eenmaal je slaagt in de banalisering van het kwade, staat niets de absolute gruwel nog in de weg, wordt het veld geplaveid voor de grofste oorlogsmisdaden, de goorste schendingen van internationaal en oorlogsrecht en het verdwijnen van iedere menselijkheid. Kunnen kelen overgesneden worden en daarover later op de dag vrolijke telefoons naar het thuisfront laten vertrekken, vanuit die ene villa waar de Belgische en Nederlandse radicalen met hun partners verblijven. Waarin ze elkaar als in de betere sekte blijven goedpraten en ondersteunen.

Hoe is het met deze kerels zo ver kunnen komen dat ze door radicale predikers en hate speech, door frustraties hier en de belofte van het heilige martelaarschap ginder, tot zo'n transformatie zijn gekomen? Het is voer voor gedragspsychologen, maar ook voor eenieder die hier met de preventie van radicalisering van moslimjongeren bezig is.

Want ook dat leer je uit de afgeluisterde gesprekken: niet alleen het neerhalen van de tegenstander tot een te verdelgen insect, maar ook de eigenwaarde van de 'strijders' die hierdoor proportioneel groeit. Van verschoppelingen in een land dat hen niet moest, zijn het plots helden in een heilige oorlog geworden. Geen wonder, en tegelijk een wat magere troost, dat de meesten onder hen dan ook nooit meer willen terugkomen.

Yves Desmet
Hoofdredacteur


Yep, het is weer van dattum.
Met de regelmaat van een klok, als u er begint op te letten is het ... euh ... hallucinant, wordt de term "de banalisering van het kwaad" gebezigd.
Dat is nochtans vreemd, vreemd omdat het niet echt duidelijk is wat we daar precies onder moeten begrijpen.

In Eichmann in Jerusalem. A Report on the Banality of Evil  omschrijft Arendt niet precies wat ze met 'banaliteit van het kwaad' bedoelt. Dat ligt waarschijnlijk aan het feit dat het boek de bundeling is van ter plekke geschreven verslagen die in vijf afleveringen in het Amerikaanse tijdschriftThe New Yorker waren verschenen. In die verslagen worstelt Arendt met het kwaad waarmee ze geconfronteerd wordt, probeert ze het gaandeweg almaar beter te omschrijven. Wie het boek leest, herbeleeft die worsteling, moet actief meedenken.[5] De term banaliteit kwam oorspronkelijk alleen in de slotzin van haar boek voor. In een later toegevoegde inleiding stelt Arendt dat "de mogelijke banaliteit van het kwaad slechts op het vlak der feitelijkheid ter sprake komt, als een verschijnsel dat onmogelijk in zijn geheel kan worden overzien".

[5] Harry Mulisch, die voor Elseviers Weekblad het proces bijwoonde, schrijft in de inleiding van de bundeling van zijn verslagen het volgende: "...het verslag van een ervaring. Een ervaring is iets anders dan een gedachtengang: zij verandert. Aan het eind er van staat iemand anders, voor een deel ook met andere gedachten, dan aan het begin" (Mulisch, 5).

http://www.serendib.be/artikels/kwaaduitgehoorzaamheidofovertuiging.htm


"De mogelijke banaliteit van het kwaad komt slechts ter sprake op het vlak der feitelijkheid."

Yep, het is weer van dattum.
"Feitelijkheid"!
Met de regelmaat van een klok, als u er begint op te letten is het ... euh ... hallucinant, wordt de term "feitelijkheid" gebezigd.
Dat is nochtans vreemd, vreemd omdat het niet echt duidelijk is wat we daar precies onder moeten begrijpen.

"Hannah Arendt stelt dat al haar geschriften slechts één beweegreden hebben: iets te begrijpen. Ze verzuimt echter de vage term 'begrijpen' te definiëren. Begrijpen betekent eigenlijk zoveel als "in bezit nemen" (anders zou het niet zo belangrijk zijn)."
Imre Kertesz, "ik, de ander".

Wat is "de banalisering van het kwaad"?
Het is "er mentaal in slagen de tegenstanders te dehumaniseren tot object".
Daarmee is "de banalisering van het kwaad" begrepen.
Heilige strijders die niet meer de mens zien, maar een sjiiet. De sjiiet als verpersoonlijking van het kwaad.
Nazi's die niet meer de mens zien, maar een jood. De jood als verpersoonlijking van het kwaad.
Iets "begrijpen" is niet zonder risico.
Het is haast als een journalist die niet meer de mens ziet, maar een religieuze fanaticus.